yazarak derdini ifade etmek

bir ara severdim, denerdim. artık ilgimi çekmiyor açıkçası.

rahatlatıyor. derdini konuşarak anlatamayanlara, içine atanlara iyi gelir.

zamanında bunu yapmak isteyip yazmaya başlamıştım. hiç bir zaman direk duygumu yazamadım hep hikaye yazıp onun merkezine duygumu koyarak anlattım. Şuan tamamlanmamış 4 tane uzunlu kısalı roman/hikayem var.

erinirim ama araştırmalara göre en etkilisi buymuş yani terapi olarak

insanın kendini en rahat anlatabileceği iletişim yöntemlerinden birisidir yazmak. yeri gelir sevdiğiniz insana dahi bir takım şeyleri anlatamazsınız.ama yazarak ulaştırırsınız. çok eski zamanlardan günümüze iletişim kurmak için kullanılan en güzel yöntem. sanırım gelecekte de böyle olacak. seviyorsanız da ,ölüyorsanız da yazarak anlatmak daha cazip gelebiliyor.

yazarak neşemi ifade edemem. gözlerimin içindeki ışığı, içimde uçuşan binlerce güvercini size nasıl tarif edebilirim ki sonuçta. ama ya bu dört duvarla benim aramda geçen sonsuz konuşmaları ? onları yazabilirim işte. kederi enine boyuna anlatabilirim yazarak. neşemi ise sesimdeki o incecik tınıdan anlarsın zaten.

konuşma kabiliyetimi ne kadar geliştirirsem geliştireyim yazmak kadar etkileyici hale getiremiyorum. düşünmeye fırsatım olduğu için belki de böyle. öte yandan yazdıklarımı kimse görmüyor bu can sıkan bi durum ama olsun, beni tatmin ediyor.

dilden çıkmayan bazı sözler kağıda veya köşe bir yere istisnasız gömülür . gün içinde söyleyemediğimizi, konuşmaktan çekindiklerimizi , insanlarla pek iyi diyolog kuramamamız (kendim) sırf yazarak kontrol altına alınıyor

sözlüğe bunun için geldim.

çok masum değil mi? konuşurken heyecanlanıp, kızıp çok boş yaparken; yazarak kendimi ifade ederken uzun uzun düşünüyorum. genelde onu bile yapamıyor duygularımı ifade edemiyorum.

çaresizlik. konuşarak derdini ifade edemeyenlerin, etse bile düşüncelerinin karşı tarafa bi türlü uğrayamamıs olması sonucu kaçtığı yer